Geceleri koğuşta çok ses olduğundan walkman dinlemeden uyuyamazdım. Bir rahatsızlık sezmiştim ama anlam da verememiştim; ta ki Gaziantepli bir üst devrem "Kapat lan şu walkman'i melekler girmeyecek koğuşa, zaten müzisyenmişsin, şeytanın hizmetkarı seni!" diye azarlayana kadar :)
Tabi kulaklıklarımı geri takıp 17 ay daha öyle uyumaya devam etmiştim, o başka; ama daha 97'de farketmiştim ülkemin Kadıköy'den çok farklı olduğunu ve askerlik sayesinde halkımın farkına varmıştım.
Yıllar sonra yine sevdiğim bir dostumun davetini kıramayarak katıldığım bir sohbette, gencecik bir çocuğun, dalgıçlığı bıraktığını söylediğine, Allah'ın verdiği canı tehlikeye atmanın ne büyük bir yanlış olduğunu geç de olsa anlamasına yardımcı olduğu için "Hoca"sına teşekkür ettiğine şahit oldum. "Hoca"sı da "Tabi ya ne gerek var, ne çok yüksek, ne çok derin... Allah istese öyle yaratırdı di mi?" diye cevaplamıştı; ki zatın yaşı otuzlarındaydı.
İşte bu yüzden, geçenlerde Mısır'da katledilen insanlar için cami avlusunda toplanıp gıyabında cenaze namazı kılan, cumhuriyetin nimetlerinden dibine kadar faydalarak hilafet çağrısı yapan, demokrasinin şeytan işi olduğunu söyleyip, cumhuriyete küfredenlerin olduğu bir ülkede yaşıyor olmak beni şaşırtmadı; ama üzülüyor insan.
Biz de hala klasik müzik, opera, bale falan diyoruz...
Çok acı!
Topu ayakla oynayan illa elimle oynayacağım diyenle anlaşabilir; ama karşındaki top şeytan işi diyorsa topu bırakmanı istiyordur; ya topu bırakırsın ya da daha sıkı sarılırsın.
İlahi söyleyenle caz yapan bir ortak nokta buluşabilir; ama karşındaki müzik şeytan işi diyorsa müziği bırakmanı istiyordur; ya müziği bırakırsın ya da daha sıkı sarılırsın.
Bu sürtünme katsayısının yüksekliği ondan...
Bir ömür birbirimizi törpüler, ömrümüzü tüketir; ne buluş, ne uzaya uçuş yapabilir ne de...
Amaaan hadi bana Eyvallah!
Daha çok işimiz var :)