İlk bilinçli olarak müziği algılamaya başladığımı hatırladığım yıllarda görsellik bu denli müzik piyasasına hakim değildi. Bu yüzden bir nebze de olsa kendimi şanslı sayıyorum. Tamam televizyonda sanatçıların sahne görüntülerini görebiliyorduk ama bugünkü anlamda sunulan müziğin ne hissettirmesi gerektiği konusunda bir baskı söz konusu değildi. Şarkıların hikayeleri, dinleyenlerin hayal gücüyle şekillenirdi. Herkesin ayrı hikayesi olurdu.
Ne yalan söyleyeyim Rihanna'yı da, onun için üretilen müzikleri de, klipleri de çok beğeniyorum; ama "Stay" gibi güzel bir şarkı, bana Rihanna'nın banyo görüntülerinden fazlasını hatırlatmayı hakediyor!
Kendinize bir iyilik yapın ve müziği önce kulaklarınızla algılamaya devam edin. İlk defa dinleyeceğiniz bir şarkının klibine tıklasanız da ilk seferde görüntüleri izlemeden sadece kulaklarınızla algılamayı seçin.
Kliplerin önemi elbette tartışılmaz, hep mektuplaşarak sevdiğiniz birisini görmek gibi heyecan verici fakat müziğe fiziksel olarak asla sarılamayacağınızı ya da öpemeyeceğinizi düşündüğünüzde, onu doğasına uygun yolla algılamamızın gerekliliği daha net anlaşılabilir.
Bırakın klibi beyin çeksin!
Müzik özgürdür; özgür kalmalıdır; ve onu ancak beynimiz özgür kılabilir. Kliplerle algınıza tasma takmalarına izin vermeyin.