Ben hayatını kaybedenleri hep etler ve tohumlar diye ikiye ayırdım…
Sadece bedenleriyle varolanların, nefret ekenlerin, kötülerin öldüklerinde et olarak toprak altında çürüdüklerine, fikirleriyle varolanların ise toprağa tohum olarak serpildiklerine inandım. Bu sebeple, fikirleriyle varolanlar hayatlarını kaybettiklerinde, sanki yeni bir ağaç dikilecekmiş, bir tarla ekilecekmiş gibi heyacanlanırım yeşerdikleri günün hayaliyle…
Tuncel Kurtiz'i şahsen tanımam, filmerinden, dizilerinden ya da basında yer alan beyanatlarından, sosyal medyadaki videolarından bildiğim kadarıyla, siyasi ya da dünya görüşü ne olursa olsun, dik durduğuna, kimileri gibi kıvırmadığına şahidim. Ben, onun gibileri, hayatlarını kaybettiklerinde ölü değil, tohum bilirim; ve dilerim, O ve onun gibiler huzur içinde fışkırsınlar topraktan yeniden…
Allah vaktimiz dolduğunda, verildiğimiz toprakta tohum olmayı ve huzur içinde yeniden, dik duran nesiller olarak fışkırmayı nasip etsin.